Farklı Yansıma

Ona arkamı döndüm. Ağaçların arkasında birini gördüm.
Yunus.
Bir adım öne çıktı. Ağlıyordu. Gücüm kalmamıştı bir adım dahi atamaya. Oysa ne kadar çok ihtiyacım vardı ona. Sımsıkı sarılmaya. O da aynı şeyi düşünüyormuş gibi . Bana doğru kolları açık halde koşmaya başladı. Bana ulaştığında. Sımsıkı sarıldı. Her şeyden, herkesden korumak içindi bu sarılması. Kolumu kıpırdatıp ona karşılık olarak sarılamamıştım. Keşke herkesten koruyabilseydi. Yine gülebilseydik beraber
Dördümüz....
Böyle olsun istemedim. Yapılan haksızlıklara boyun eğmek istemedim.
Ama hayat değil mi bu, ne zaman
karşına kimi çıkaracağını bilemezsin, nasıl olaylar çıkaracağını bilemezsin. Hep sürprizli. Kafamı çevirdim tekrar ona baktım. Gitmiş...