AYIN ALTINDAKİ GÜZELLİK

Güneş ortalığı olanca hızıyla kavururken daldığım düşünceler sonu olamayan bir girdap gibi beni içine çekiyor, nefes almamı engelliyordu.

Canımı yakan herşey sanki şu anı beklemiş gibi üstüme üstüme gelirken istediğim tek şey şu ruh halinden bir an önce kurtulmaktı...

Lâkin kendimi dizginleyemiyor, acılarımı gizleyemiyordum.

İçimdeki ses sanki canımı acıtan onca insanı hiç sayarcasına konuşurken aslında kendi kendime verdiğim zarardan bihaberdim...

-" Sen kimsin?"

Karşımda bana, sanki kafamda kurguladığım o değilmiş gibi olanca gerçekliğiyle bakarken; emir almış bir robot gibi sorusunu cevapladım.

-"Ben..."

Titrek bir nefes alıp konuşmama devam ettim.

-" Ben Afife... Bir zamanlar yeşil ağaçların bulunduğu bir uçurumda hayatının faciasını yaşayan kız... "

Gözümden akan bir damla yaşı çeneme ulaşmadan silerken sanki karşımdaki o değilmiş gibi konuşmama devam ettim.

-"Temiz bedeni, şehvetinin esiri olan bir adam tarafından acımadan alınmış ve artık sandığı kadar temiz olmayan bir genç..."