✨✨✨✨✨✨
.........
"Yeryüzünde en kutsal şey topraktır" derdi,
Tahsin babam, beni büyütürken. Çünkü ne ekersen onu biçerdin her daim hayattan.
Adı üstünde toprak anaydı o.
İlgisizliğine kurak, verimsiz, ama yine de çokça karın doyuran, bereketini her daim ayaklar altına serendi, genelde kıymeti kaybedilince anlaşılandı.
Kaybedince kıymetini anladığım çok şey vardı, toprakla ruhum yerle yeksan olunca öğrenmiştim.
.......
Yemekten sonra ne, Kenan soru sorabilmişti nede Zehra ablası konuşabilmişti, salonun ortasında birbirini anlayan iki yürek, uzun bir zamandan sonra yine aynı sessizlikte bütünleşip, yine omuz omuzaydılar.
Zamanında atılan şefkat ve sevgi tohumları, gereken ilgiyle şimdi iki yol arkadaşının yüreğinde koça çınarlara dönüşmüştü.
- Hadi bakalım Zehra sultan beni odama götürmeyecek misin? Hatta belki bana 'Fareli köyün kavalcısını' bile yeniden okuyabilirsin ne dersin. Bence gayet güzel bir fikir...
........
✨✨✨✨✨✨
Bitiş tarihi: Şubat.2020
✨✨✨✨✨✨
Çok istediği bölümü kazanmak için çok çalışmış ve sınav sonucunun açıklanmasını büyük bir sabırsızlıkla bekleyen genç bir kız.
O çok beklediği sonucun açıklanacağı günün gecesi, sadece eğitim hayatını değil, tüm yaşamını etkileyecek olaydan bihaberdi.
⏳
"Ben seni tanımıyorum," dedim, soğukça.
"Tanıyacaksın," dedi, sakince. Konuşma tarzında beni rahatsız eden bir şey vardı. "Daha çok zamanımız var."