GARDENYA KOKULU KADIN

Aç pencereni sevgilim ben geldim.
Hep aynı şarkılardan bıkmışken, radyoda ansızın çalan farklı bir melodi gibi girdin kalbimin mısralarına. Gardenya kokulu yüreğimin her yerine değercesine ..
Güneş'in gökyüzünü yırtıp doğarken şafağın en sessiz vaktinde , sesi oldun gecemin tüm korkularına ve mısraların eksik sonlarına. Ve odamı aydınlatan kokulu mumların olmadığını şimdi anladım yüzün değince gözlerime ... Arsız bir sevdanın iki delisiydik. Zemheri gibi sensizliğin gölgesinde ısınmaya çalışırken üşüdüğüm aslında yokluğunmuş..Bırak rüzgara kendini.Saçların kafiyeler gibi dans etsin gönlümün sayfalarında.Son bir umut olacak belki ; yazdan önce yağan bahar yağmuru gibi gülüşlerin toprağıma.Güldüğün her an, rüzgârın saçlarının kokusunu içime doldurduğu her an , belki biraz sert ama bir o kadar cesur bakışların gözlerime değdiğinde hep huzur veriyor olacaksın.Aç pencereni sevgilim güneşini özledim..