„No, tylko że my jesteśmy tacy przyjaciele, co się nie lubią."

„Leci czarownic dziarski chór, żółte rżyska - zielony siew - pan czarny siedzi na szczycie..."

„Ona, biedactwo, w tym domu spokojnym dawno już nie doświadczyła tylu wrażeń! Jak pięknym zjawiskiem wydawały się jej fałszywe tony katarynki!"

„Matko, w lesie są maliny, Niechaj idą w las dziewczyny, Która więcej malin zbierze, Tę za żonę pan wybierze."

„Wesołych świąt. Też mi pomysł! Jakie masz prawo być wesołym? Jakie masz do tego podstawy? Taki biedak!" UWAGA! Tekst napisany jest staropolszczyzną, zatem użyty w nim język może wydawać się wam być pełen błędów ortograficznych - jednak takim właśnie językiem posługiwano się kiedyś w Polsce, toteż proszę was o niepoprawianie ich w komentarzach. Każdy taki komentarz będzie usuwany.

„Umilkli, zasłyszawszy łacinę, Zych, Maćko i Zbyszko i schylili głowy przed mądrością opata, gdyż żaden ni jednego słowa nie wyrozumiał..."

"Jam jest posąg człowieka na posągu świata".

"Niepożytą jest siła Rzeczypospolitej, niezachwianą jej potęga."

„Ale w izbie na prawo, kusząc Asesora, Rzekł Rejent mimojazdem: «Ja mówiłem wczora, Że polowanie..."

„(...) była już w grobie, już chłodna, - Krew poczuła - spod ziemi wygląda - I jak upiór powstaje krwi głodna: I krwi żąda, krwi żąda, krwi żąda"