Ben o çocuğum. Sesim duyurmak için varlığımı, kişiliğimi, benliğimi, bir tarafa koyan. Küçük yaşta büyümek zorunda olan çocuğum. Her annenin, anne olamadığı gibi her babanın, baba olamadığı gibi. Her çocuğunda, çocuk olamadığı.o çocuğum.
Söylesenize büyükler, hepiniz anne baba olabilir misiniz? Hepimiz o küçük çocuk olabilirmiyiz. Bir şansı var herkesin. Bunları yaşamak için. Peki siz insanlar. Söyleyin bana, bu tek şansın sorumluluğunu, ömrünüzün geri kalanında iki tarafada eziyete dönüştürecek bir hayata dönüştürmek sizin ne haddinize!
Ve sen, sen genç adam. Beni o çocuk olarak değil, beni diğer çocuklar gibi gördün. Herkesin aksine bana 'o Çocuk' olarak değil, herkese baktığın sevgi dolu gözlerinle baktın. Bir annenin şefkati, bir babanın merhameti ile baktın. Şimdi söylesene genç adam, bana bu ümidi verip gidersen. Tekrar bakacaklar mı bana senin baktığın gibi?