𝐃 𝐀 𝐑 𝐊. miles fairchild

"Φοβάμαι το σκοτάδι! Ποιος ξέρει τι θα πεταχτεί από εκεί μέσα όταν δεν κοιτας" του είπα καθώς καθόμασταν έξω στον κήπο της τεράστιας έπαυλης που πλέον το έβλεπα πιο πολύ σαν σπίτι μου.

Πάλι δεν μου απάντησε! Του πετάω συνεχώς τέτοια πράγματα και αυτός μένει ασάλευτος. Φαίνεται πως κάτι σκέφτεται.

"Σου κάνει κακό να είσαι κοντά μου" μου είπε με μια ψυχρότητα στην φωνή του.

"Δεν καταλαβαίνω Μάιλς. Από τότε που είμαι εδώ μαζί με την αδερφή μου όλα κάτι τέτοια περι-" δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω, επειδή με διέκοψε, αλλά μια που το κάνει συνέχεια όταν μιλάμε πλέον, μου φαίνεται φυσιολογικό.

"Στέφανι εσύ δεν καταλαβαίνεις καθόλου μου φαίνεται." είπε εκτός εαυτού "Πρέπει να φύγεις μακριά μου"

"και αν δεν θελω" του είπα και τον κοίταξα κατάματα. Πιστέψτε με κάθε φορά που του πάω κόντρα τίποτα δεν πηγαίνει καλά!