Hayat önceden kıymetli değildi bu kadar. Yaşamanın hiçbir anlamı yoktu, önemi yoktu. Sonra sen çıktın karşıma, üstüne bir de seni kaybetme korkusu çıktı. Ben hayatımda hiçbir şeyden bu kadar korkmadım. Hiçbir düşünce bu kadar ürpertmedi içimi. Düşüncesi bile aklımı başımdan alırken, yaşanmışlığını düşünemiyorum. Varlığın sevgilim, varlığın en büyük dua sebebim. Seni düşündükçe içimin ısınması, yüzümdeki gülümseme seni ne kadar sevdiğimin en büyük kanıtı. Varlığın hiç eksik olmasın hayatımdan, ömrüm boyunca hep yanımda ol. Beraber yol alalım, sen hep yanımda dur, elimden tut, bırakma.
*Bu hikayede gördüğünüz her şey tamamen hayalimin ürünüdür!
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."