Story cover for Zaman ve İnsan  by _nurclk_
Zaman ve İnsan
  • WpView
    Reads 2
  • WpVote
    Votes 0
  • WpPart
    Parts 1
  • WpView
    Reads 2
  • WpVote
    Votes 0
  • WpPart
    Parts 1
Ongoing, First published Oct 20, 2019
Bir şelale düşünün şelalede akan tüm sullar yolunu bulur ve öylece  akıp gider işte zamanda öyle bir şeydir yolunu bulur ve geçip gider. Zaman kimimize göre cefa ,sefa ve yaradır. Kimimize göre umut olup akar gidendir. Kimimize göre ise silip geçendir. Hayatımızda hep güzel şeyler olması için zamana bırakırız. 
Peki zaman her şeyi düzeltir mi ?  Tabii ki de hayır zaman hiçbir şeyi düzeltemez sadece üzerini örter. Sakladığımız tüm acılar, bir gün mutlaka ortaya çıkar. Zaman her insanı değiştirebilir ya da insan zamanı değiştirebilir lakin insan kendi karakterini kendi değiştirebilir zaman değiştiremez. Zaman bizlere verilenen kıymetli hediyedir. Bizler kimlere armağan ettiğimize dikkat etmeliyiz. Bir gerçek var oda şudur "Zaman hiçbir şeyi geri getirmiyor"
 Maalesef ki biz insanlar pek zamanın değerini bilmeyip geçtikten sonra ise gayet iyi biliyoruz. 
Sizlere sorum. Peki neden böyle yapıyoruz? 
Biz insanlar zamanın değerini bilmek , değerlendirmemiz lazım 
Hiç düşündünüz mü?
Bir dakika öncesini bir daha yaşayabilmemiz için imkansız olduğumuzu. Bu hayatta geçip giden  zamanın telafisi mümkün olmadığını bilmeliyiz 
Ve yine sizlere sorum. Biz insanlar randevu zamanlarımıza karşı gösterdiğimiz hassasiyeti neden her konuda hassasiyet gösteremiyoruz?
All Rights Reserved
Sign up to add Zaman ve İnsan to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 9
Masumiyetin Sonu  (La fine dell'innocenza)  cover
You? +18| texting cover
Berdel(+18)  cover
Ay'ım, Güneş'im, Peri'm | Texting.  cover
DOLANDIRICI (texting)  cover
Aslında Demek İstediklerim |texting cover
ünlü cover
Revenge Love ❤️‍🔥 #İsfad  cover
İMAMIN AŞKI cover

Masumiyetin Sonu (La fine dell'innocenza)

29 parts Ongoing

"Burası... benim evim değil," diye fısıldadım, sesim titrek ve zayıftı. Massimo hafifçe başını bana yaklaştırdı, gözlerini yüzüme sabitleyerek beni inceledi. "İtalya'ya gidene kadar burası senin evin," dedi, sesi yumuşaktı ama arkasında sert bir kesinlik vardı. "Yeni hayatına hoş geldin, piccola mia. (Küçüğüm)" "Evime gitmek istiyorum," dedim, boğazımdaki düğümü bastırarak. Massimo hafifçe gülümsedi ama bu gülümseme eğlenen birinin gülümsemesi değildi. "Aslında seni zaten yanıma alacaktım..." dedi ve başını hafifçe yana eğerek beni süzmeye devam etti. "Ama duymaman gereken şeyleri duydun, Amore mio (Sevgilim). Bu yüzden, her şey benim için daha da kolaylaştı." "Benden ne istiyorsunuz?" dedim, sesim hala titriyordu, en azından konuşabiliyordum. "Size istemeden bir şey mi yaptım? Bakın, özür dilerim. Ne yaptıysam pişmanım. Lütfen... bırakın gideyim." "Gitmeyi artık unut, bella mia (Güzelim.)" Nefesim kesildi. "Bundan sonra burada, benim yanımda olacaksın," diye devam etti. Parmağını hafifçe çeneme dokundurup yüzümü kendisine çevirdi. Gözlerini gözlerime kilitlemişti, kaçmamı istemiyordu. Kaçamayacağımı biliyordu. "Ve yakında..." Gözleri karanlık bir ateş gibi parladı. "İtalya'da, yeni bir başlangıç yapacağız." İtalya... Yeni bir başlangıç mı? Boğazımdaki düğüm daha da sıkılaştı.