ANNE

Gel otur derdimi dinle hele
Beni sensiz garip sanırlar
Söz hakkı vermiyelim bir kere
Söz etseler susmak bilmezler
Erken gitme otur yanıma
Daha akşam olmadı
Başımı dizine koyayım saçlarımı okşa
Ne kadar sert olursan ol sol yanın yufkadır
Daha erken gitmek sana yakışmaz
Rüzgar sert poyrazla vurur bana
Anne
Ben sensiz hiç rüzgara karşı durmadım
Ben sensiz hayatı düşünmemiştim
Gül yüzlüm kurban olduğum
Sus öyle hiç konuşma varlığını hissedeyim
Otur yanıma daha gün akşam
Gece olmadan gitme
Benden önce gitme
Bu dünyanın büyük yükünü kaldıramam
Hiç öğretmedin dert çekmeyi
Yüreğinin çektiği derdi bildirmedin
Şimdi ben tek başıma
Bu elalemlerle ne yaparım