' Ah ulan aşk!' diye bağırdı adam; terkedilişinin, acılarının şahidi olan körfeze doğru. Koca mahalle bir onun sevdasını barındırmamıştı his kokan sokaklarında. Bir onun yüreğini doyuramamıştı iki oda bir salonunda. Körfez aşkı haram kılmıştı adeta... Sonra derin bir nefes alıp verdi arkasında bekleyen genç kızdan habersiz. "Ah ulan Leyla! Bizden ne istedin lan!' diye sordu kalbinin mezarlığında onüç yıldır yatan kadına. En mutlu gününde öyle bir gitmişti ki Leyla'sı, binlerce kez dönse bile kapatamazdı açtığı derin yarayı. Kimse kapatamazdı Çetin'e göre çünkü o yara genişleyip mahzen olmuştu. Ne bir zamanlar uğruna nefes almaktan vazgeçecek kadar sevdiği Leyla gidebilirdi kalp mahzenine ne de bir başka kadın dokunabilirdi kanayan tenine... Kimse ilişemezdi artık ona ama Çetin'in bilmediği arkasında acısına körfez gibi şahitlik eden Gülfem'in o mahzenin kapılarını canla başla zorlayacak olmasıydı. Öyle bir tutkundu ki adama, acısına bile aşıktı...