Bu qəmli əhvalat belə başlayır: "Bir çay uzun qollarını uzadaraq dənizin qarnını qıdıqlayırdı. Dənizin gülüşündən suları daşıb tökülürdü okeanın cibinə. Bu təbiət dostları bir-birinə möhkəm bağlı idi. "
Həyatı ancaq yaşayaraq öyrənmək olar. Əvvəllər təsəvvür elədiyim, inandığım həqiqətlər sadəcə fantaziyam imiş. Biz insanları sevirik yoxsa bu sadəcə şəraitin gətirdiyi xoş təsadüfdür?
Ağlımdan keçənləri simvolik dildə hekayəyə çevirdim,xoş mütaliələr.