Artık tek başımaydım. Sığınakta bulunan herkes telaşla ellerine silahlarını alıyor ailesiyle vedalaşıyordu. Onlar gönüllü insanlardı ailesi için herşeyi yapan koca yürekli insanlar. Benim ise artık kimsem yoktu. Yanımda duran dili dışarıda olan Max' e bakıp gülümsedim. " Gece oldu artık avlıyalım şu hastalıkları yoksa onlar bizi avlıcak". Koca adam bağırarak konuşuyordu. Önümüzde bulunan büyük demir kapı yavaşça açılırken silahımı iyice sarıldım.Artık kaybedicek hiçbirşeyim yoktu." Hadi oğlum gidiyoruz ". Max önden koştu ve hemen arkasından ben. " Gelin bakalım sizi lanet zombiler".All Rights Reserved