Anterograde amnseia - isang rare type ng amnesia na kakaunti lang ang nagkakaroon. Isa si Stephanie Qitzee "Qit" Azifuente sa mga yon, at ito ang nagpapa-complicate sa buhay niya.
Eat, sleep, homeschool, checkups and read - that's her boring daily life. Contented na siya sa buhay na yon. But one day, narinig niya sa best friend niyang si Marc na bumalik na sa Philippines ang kanyang ultimate crush na si Caylus para mag-enroll sa Nicolé University of Baguio.
After begging her mom, nakuha niya rin sa wakas ang wish niyang to go to the same school as Caylus'. But, may weirdly specific time limit.
Enough na ba ang 3600 hours para maka gather ng happy memories with her crush?
Will she be able to tell her feelings to Caylus before her time runs up?
Will she be able to learn the unfortunate accident that caused her amnesia in the first place?
Will you gamble your own life for someone who you're not ever sure can ever love you back?
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.