Ang Mga Panahong Kasama Kita

Ako nga pala si Faith Anderson, maganda at matalinong babae. Pero sa kabila ng katalinuhan at kagandahan kong iyon, may pagkaburara naman at mabilis magalit. Dahil sa pagiging matalino, ako'y sumasali sa iba't-ibang kompetisyon sa mga iba't-ibang bansa tuwing bakasyon.

Sumali ako sa isang kompetisyon sa Japan ngayong taon. At sa eroplano na aking sinakyan papunta doon, may nakatabi akong isang lalaki. Siya ay gwapo, may salamin, at mas matangkad din s'ya sa akin. Hindi ko siya pinagtuonan ng pansin, dahil ang aking akala ay ayun na ang huli naming pagkikita. Akala ko lang pala 'yun.

Nang makarating na ako sa pansamantalang titirahan ko, ang bahay ng tiyahin ko, laking gulat ko na wala na sa zipper ng maleta ang pulang laso na itinali ko doon bilang palatandaan. Inihiga ko ang maleta sa sahig at binuksan ito. Nanlaki ang aking mga mata at ako ay nakaramdam ng tinding gulat at kaba.

Hindi pala sa akin ang nakuha kong maleta.