KAFESTEKİ SEKİZGEN

"Çocukluğum, salıncaktaki kafeste sıkışıp kalmış, dokuz canım da can çekişiyor orada. Kapkaranlık, ve şafak sökmeye yakın. Ay ışığı o kadar da cezbetmiyor artık. Sallıyorum şimdi onu; yer yerinden oynuyor. Canımın, cananımın, gözlerinde bir dünya yok olurken bana bakıyor, yıkılmış onlarca dünya görüyor. Sarılmak istedim ama her zerresinde dikenler; yaslanmasına hiç izin vermediğim sırtımı, yine ona dönüyorum."