Kadının elleri küçük ve kırılgandı. Tıpkı kalbi gibi. Onu herkesten koruyacak birine ihtiyaç duyuyordu. Güvenebileceği, sevebileceği, babası gibi onu asla terk etmeyecek birine. Adam ise güçlü, çok güçlüydü. Kadını koruyacak kadar hemde. Ama bir o kadar da yaralayacak kadar. Birlikte olmalı her şeye göğüs germeliydiler. Herkes yara alacaktı herkes yorulacaktı. Ama kimsenin pes etme gibi bir seçeneği yoktu. Her şey bir gün düzelecekti. Mutlu son sadece masallarda yoktu. Ateş'in mutlu sonunu Eylül yazacaktı.