Pinagtagpo pero hindi Itinadhana

Sana cellphone nalang ako, para kapag nalowbat ako maaari akong icharge para mabuhay ulit. Kaso tao ako eh, hindi ako pwedeng icharge kapag mamamatay na ako para mabuhay ulit.

Ako si Franceska Bellamore, Franz for short. Half British half pilipina, I was born and raised at Britain kasama ang mommy at daddy ko pati narin ang ate ko. Last year grumaduate ako sa kursong political science because I wanted to be a lawyer. Nakapasa ako sa board exam pero hindi ako pumasa sa medical examination ko, I found out that I have a leukemia......

Nadurog ang puso ko ng pinong pino, ayoko pang mamatay... Pero sinasabi ng isip ko, wala ng patutunguhan ang buhay ko kung hindi sa hukay... Pero sabi ng puso ko, malalagpasan ko ito, magtiwala lang ako kay lord....

I don't want to tell my family, dahil alam kong kaaawaan lang nila ako, mag-aalala sila at baka pati sila madurog ang puso, so I decided to go to Philippines...

Leave Britain and live alone in the Philippines, magpapagamot ako sa pilipinas at sisiguruduhin kong gagaling ako....

I told my parents I want to find my luck in the Philippines, at pinayagan naman nila ako, that's what I love about them, they always understand me.

Bumili ako ng condo sa Cityscape Condominium (CC), nakahanap agad ako ng trabaho as a call center agent, matutulog ako sa umaga at gigising ako sa gabi, and most especially I found a very good doctor whom I know he can help me in my situation, I know he can healed me.

Sya si Doc Calvin, baguhan lamang syang doctor kung tutuusin magkasing edad lamang kami, I met him one night when he call at the call center.

He became my client, then I don't even realized na nasabi ko na pala ang sakit ko when we meet personally, luckily isa pala syang doctor at nagvolunteer syang tutulungan nya ako.

For everyday na magkasama kami, I forget that I am sick, he was not just healing me, he also bring color to my life, mahal ko na nga yata sya eh!

Pero anong silbi ng pagmamahal ko sa kanya, kung mamatay din ako!