"Hiç tanımadığım bir insandan güç alarak hayatta kalıyorum doktor. Söyleyin, bu etik midir?" doktor bunun üzerine ufak ve kırık bir tebessüm bıraktı karşısındakinin masum sorusuna.
"Sen benim evimsin, yuvamsın. Kalbimdeki en derin kuyumsun, Jimin. Söyle şimdi sen yabancı mısın bana? Bu yaptığın etik mi?" kafasını kaldırdı kısa olan. Ve yine dudaklarını kıpırdattı konuşmak adına.
"Eğer bensiz nefes alabiliyorsan, nefesimi son üflediğim zaman gözlerini kapadığında beni göremiyorsan beni tanımıyorsundur, doktor." saçmalamakta ustaydı gerçekten. Onun ölmesi kendi ölümüyle eş değerdi. O ölseydi eğer, kapatacak bir göz kalmazdı ki kendisinde.
"Jimin, sen bensin, ben de senim. Söylesene şimdi. Sen ölürsen, geriye ben diye bir varlık kalır mı?" sustu.
Sustular.
Cevabı biliyorlardı.
Quarencia: İnsanın kendini en güvende, en güçlü ve evinde hissettiği yer.
§μ§μ/ Luna