Yalnız ve Aşık Bir Yazarın Kaleminden

Buraya ne yazsam bir türlü bilemedim o yüzden kalbimden gelenleri yazacağım.

Tereddütlüydüm hep buraya yazmaya başlamadan önce, ya beğenilmezse yazdıklarım ya okuyan az olursa diye.
Sonra bazı olaylar oldu umursamaz bi adama dönüştüm...
O yüzden şimdiden söylüyorum; okuyup okumamanız umrumda değil, beğenip beğenmemeniz, oylayıp oylamamanız,yorum yapmanız ya da yapmamanız...

Kafanıza eseni yapın içinizden geldiği şekilde, insanların size ne diyeceğini düşünmeyin lütfen. Siz yere düşünce hiç bir arkadaşınız, komşunuz, sevgiliniz size yardım etmeyecek...
Dünya çok kötü bir yer arkadaşlar, düşene tekme atmak için sıraya giren tonla insan var. Şimdi size soruyorum; neden sizinle sadece siz iyiyken yakın olan, siz kötüyken sadece size tekme atmak için yaklaşacak olan insanların koyduğu kurallara, söylediği sözlere bağlı olmak zorundasınız ki?

İşte ben bu bağlılığımı yitirdim... Sevdiğim için tüm dünyayı kulak arkası ettim.
Şimdi sevdiğim benim dünyamı yakıp kül etmişken sikmişim dünyayı, sikmişim milletin dediklerini...

Siz siz olun aileniz hariç, ben de dahil kimseyi takmayın kafanıza. Çünkü eninde sonunda ağlayacağınız yer annenizin göğsü babanızın omzudur.
Gerçi ben daha yedi yaşımdayken kaybettim ağlayabileceğim tek omzu.