Cień Płomieni Tirnhid

Z czarnych wód tafli wysuwa się z wolna, twarz uniesiona ku górze,
W maskę szkarłatną przyobleczny, wraca w straceńczej naturze.

Szczeznąć był winien wśród ogni gryzących, eony nim światów poczęcie,
Lecz czas jego jednak niepoliczony - nie mógł, a skruszył pieczęcie.

Sunie wraz z zorzą zdrajca wszechrzeczy - choć urwał, nie złamał kajdanek
A w dłoniach przedmiot obłudnej winy - dzierży żelazny kaganek.