ÖLÜMÜN UÇURUMUNDA

"Sana bunları yaptırmalarına izin verme. Görmüyor musun seni ne hale getirmişler. Artık seni tanıyamaz oldum. Onlardan bu kadar mı korkuyosun? Gözlerini kapatamayacak kadar?"dediğinde derin bir nefes alıp gözlerinin içine baktım. Nasıl oluyorda çapı bir santimetre olan gözlerinin içinde kayboluyordum? Çok saçmaydı. Diğer her şey gibi. Ateş saçan gözlerini benden ayırıp sakinleşmek için derin nefes alıp tekrar konuşmaya başladı ;"Bu kadar sessiz olma. Her an yıkılacak duvar gibisin." Hafifçe gülümseyip bana bakmasını sağladım. " Korkmuyorum. Sadece gözlerimi kapatmak can yakıcı, o göz kapaklarının altındaki acılar tekrar canlanıyor sanki. Ve sakın sessizliğimi zayıflıkla karıştırma. Kimse yüksek sesle bir cinayet planlamaz."