Τα γεμάτα μελάνι δάχτυλά του, κατέβασαν απαλά το φερμουάρ από το δερμάτινό του ενώ στεκόταν επιβλητικά μέσα στο ξαφνικά ασφυκτικό σαλόνι της. - Δεσποινής Morrigan, να ξέρετε πως από εδώ και πέρα θα κάνω την ζωή σας μια ζωντανή κόλαση. Τα χείλη της τρεμόπαιξαν. Δεν θα του έδειχνε πόσο την τρόμαξε η αστραπή μέσα στα γκρίζα του μάτια. Ώθησε το σώμα της προς τα πάνω και αφοπλίστηκε με όση δύναμη είχε. Άφησε τα χέρια της να ξεκουραστούν χαλαρά δεμένα πίσω από την πλάτη της και χωρίς να χάσει λεπτό τα μάτια του από τα δικά της, τον πλησίασε. - Κύριε De Luca , ξεχνάτε κάτι σημαντικό! Έχω έρθει απευθείας από την κόλαση. Τι χειρότερο μπορείτε να μου κάνετε; Το πονηρό του βλέμμα την ξεγύμνωσε, έφτασε μέχρι την ψυχή της και την διέλυσε. - Πίστεψε με λυκάκι! Σε λίγο καιρό θα με παρακαλάς να σε λυτρώσω. Την άφησε εκεί, στην μέση του σαλονιού έχοντας κυρήξει της τον πόλεμο.