"Uyuyamadım o yüzden geldim. Gönderme beni!" dedi daha sıkı sarılarak. Onu gönderebileceğimi, ona düşündüren ne olabilirdi ki? o benimle kaderini çizmeye karar vermişti. O halde kaderim onundu. "Seni göndermem, asla git diyemem!" dedim. Artık fısıltıyla konuşmuyordum. "Birbirini çok iyi tanıyan ama birbirine, birden yabancılaşan bizden başka bir çift var mıdır acaba?" dedi. O da benim gibi düşünüyordu, biz birbirimizin aşık hali dışında her halini biliyorduk. Gözlerimizle anlaşan biz, sevgili olduktan sonra kurduğumuz cümlelerle bile anlaşamaz olduk. "Gizem'e karşı öyle bir şey düşünmedim. Gizem'e öyle bir şey düşündürmedim. Bunları bilmem kaç kez konuştuk ama sen hala bana inanamıyorsun." dedi acı çeker gibi. "Seni o kadar sevgisiz bırakmışım ki ne yapsam inandıramıyorum, ama ben artık bu yoldan dönmem Beril! İnanacaksın, inandıracağım; başka yolu yok, başka yolum yok!"