CANHIRAŞ

"Beni kurtaramazsın" diye bir ses yankılandı Ayaz'ın zihin boşluğunda. Bu Lal'in sesiydi. Anlamsız bakışlarını etrafta gezdirdi... Hiç kimse yoktu... Artık olmayacaktı.

"Bu salıncaktan nefret ediyorum... Bu karanlık gökyüzü senin bana bıraktığın tek cehennem... Gün ışığı dolduğunda zaten gideceksin şimdi kal bari"diye mırıldandı Ayaz acısını belirten bir tebessümle. Ortamda ölü sessizliği vardı sanki cenaze yatıyordu ortalarında. Ayaz sessizliği bozup mırıldandı."Sen kocaman bir yalancısın biliyorsun değil mi?"

Lal salıncağın diğer kıyısından bakışlarını çevirmeden konuşmaya başladı. "Biliyorum ve ben en büyük yalanımı sana söyledim" diye fısıldadığında nefesini yüzümde hissettiğime göre hayal olamazdı değil mi? Yine kaçıp gitmezdi. Ben onu yine bir bu evde... Bu banyoda bilekleri kesik bulmazdım... Öyle değil mi? diye geçirdi Ayaz içinden.

"Ailemi ben öldürdüm" diye fısıldadı Lal'in sesi ve ekledi. "Ama bunu ben istemedim"

"Seni kurtaramadım diye kızgın mısın bana?"

Lal'den cıklamaya benzer bir ses duydu Ayaz peşinden de derin bir sessizlik... Ayaz rahatsızca kıpırdanırken elini uzattı gördüğü hayale ama hayal Ayaz'ın eli ona ulaşana kadar kaybolup gitmişti.

"Kim bilir yaşaman ölmekten daha az acı verirdi belki de sana da..." deyip yarım bir nefes aldı. "Bana da" diye mırıldandı Ayaz kendi kendine