My Diary Got Steal By My Stalker

Sometimes, hindi lahat ng bagay ay kailangang palitan basta basta. Lalo na kung ito'y puno ng mahahalagang mga sikreto at detalye.

Pero may mga panahon din talagang kailangan nang palitan ang isang bagay kung ito'y hindi na napapakinabangan. Depende na lang siguro sa isang tao kung ayaw niya talagang palitan dahil may mga sentimental values.

Kagaya ng Diary ko. Kung iisipin nating lahat, isa lang itong notebook na punong-puno ang mga pahina ng mga sulat pero ang kung ang bawat pahina ay naglalaman ng mga napaka-importanteng detalye, malamang iingatan at pangangalagaan mo talaga ito.

Maybe the nature hates me. Dahil kung anong higpit at protektadong pagtatago ko dito ay siya namang kay daling nawala sa akin.

Alam kong iniisip niyong masyado akong OA dahil lang sa isang notebook na naglalaman lang naman ng iyong buong pagkatao.

Hindi kasi lahat ng tao kaya i-express ang kanilang experiences in just verbal. Like me, hindi ako isang tipong babae na ikakalat ang bawat sikreto kung sino-sino that's why we have our own privacy.

And when my Diary lost, I almost felt like my soul was being sold to hell. Parang guguho na 'yung mundo mo dahil takot kang malaman ng mga tao ang pinaka-iingatang sikreto mo.

Sabagay, walang sikretong hindi nabubunyi... but mine is different. I'm different... that's why I made a Diary para hindi ko maramdaman na iba ako sa kanila.

Pero sa pagkakawala ng isang bagay na pinaka-iingat ingatan ko ay natagpuan ko ang mundo kung saan walang pinagkaiba ang isa't-isa... lahat pantay-pantay.

And that's how my story begins...