Naranasan mo na bang magmahal? Syempre, lahat naman tayo nararanasan 'yan. Pero yung magmahal ng alam mong ikaw ang talo, naranasan mo na ba? E, yung magmahal ng naguguluhan, naranasan mo na? E, yung magmahal ng isang tao, pero may nasasaktang ibang tao, naranasan mo na? Siguro, isa diyan ang naranasan o nararanasan mo.
Ang kuwentong Little Kind of Love, ay tungkol sa isang tao na may isang minamahal, pero tatlo ang nagmamahal sa kanya, syempre, isa lang ang dapat niyang mahalin. Sa tatlong iyon? Sino kaya ang pipiliin niya? Yung past? Yung isang Present na mahal niya, O yung isa pang Present na kaibigan niya?
Kung ikaw ang nasa sitwayon niya? Syempre, pwede mong piliin ang past, kasi naranasan mo na na mahalin siya, at nasanay ka na sa kanya. Pero pwede rin yung Present na mahal mo, kasi mahal mo siya, e. O 'di kaya, pwede rin yung Present na kaibigan mo, kasi kaibigan mo siya, kilalang-kilala mo na siya.
Hindi ba't napakahirap?
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.