Fiksimi ✓

-Po beje shume rremuje!, - i tha.Ne ate moment zemra po i rrihte si e cmendur, stomaku sikur po fluturonte, ne gryke iu mblodh nje lemsh.
-Mua sme pelqen rremuja, i tha, dhe zeri yt i larte po me shqeteson.
Alis spo kuptonte cfare po ndodhte me te. Me mijera pyetje i pushtuan mendjen.Mos valle ishte ai?Kishte shume vite pa e pare. Por ai se njihte, ose ndoshta per momentin.Alis akoma sishte bindur se ishte ai.Ne ate erresire iu afrua dhe ne driten qe i binte ne sy, e njohu, ishte ai.
-Andres?!, i peshperiti. Fytyra e tij ngriu. Si kishte mundesi qe ajo e njihte. E kapi prej krahu , e shtrengoi fort dhe e pyeti,
-Nga e di ti emrin tim?
-Vertet stu kujtova? (Andresi po i veshtronte fytyren e embel, perhumbi pak ne ate embelsi) Jam Alis, nuk te kujtohem?
-Ah po, Alis ajo vajza acaruese me zerin e saj shurdhues.
-Ej kujdes me fjalet.
-Ashtu?
-Po, kujdes.
-Tani po kam frike.
-E di te gjithe ma kane friken.
-Por jo une vogelushe.
-Vogelushja sat eme.. (ketu Alis e teproi pak, pasi harroi fare qe mamaja e tij kishte vdekur)
-Tani sapo i bere gropen vetes.
-Epo po mendoj te mos hyj vete, te fus dike tjeter ne grope.
Andres po cmendej, ishte me te vertete acruese ajo vajze.Ia gjente pergjigjen cdo gjeje qe ai i thoshte.

#1 -albania
#1 -crim