"Tatlı dile, güler yüze Doyulur mu, doyulur mu?" Sesli kahkahalar eşliğinde Neşet Babaya eşlik ediyordum, rakı bardağını kafama diktim ardından gözlerim karşı masaya kaydı. Dirseklerimi masaya yasladım, elimdeki rakı bardağını masaya indirdim usulca. Geldiğimden beri bakışları bakışlarımdan ayrılmayan adama gülümsedim nazlı nazlı. Daha sakin ve yumuşak ve sessiz çıkmaya başladı sesim, "Aşkınan bakışan göze Doyulur mu, doyulur mu?" Kollarını göğsünde bağlamış, bal gözlerin sahibi bana cürretkar bakışlarla bakmaya devam etti, bir ara dudağının köşesi kıvrılır gibi oldu yanımda oturan insanlar umurunda değildi o kendinden emindi. Geceyi onun kollarında bitireceğimden emindi.

"Turnam gidersen mardin'e Turnam yâre selam söyle Karlı dağların ardından Turnam yâre selam söyle " diye türküyü mırıldandı bitkin sesiyle,alnına silah dayalıyken Murathan. Ve sonrasında bir kurşun sesi duyuldu ardından yere cansız bir beden düştü. Zamanın Kayıp Emareleri ... Sevdiği kadın onu çıktığı bir görev uğruna terk edince tayinin Mardin'den Hakkari'ye aldıran Kıdemli üstteğmen Murathan Toprak. Sizce yeniden bir aşka yelken aça bilecek mi? Yoksa yıllardır olduğu gibi vatanını tek sevdası haline getirip hayatına devam edecek mi?

İtlerin korkulu rüyaları her daim onların sonunu getirmeye ant içmiş vatanı için herşeyini feda edicek yiğitlerdi Bu yiğitler sevdiklerini arkalarında bırakarak canını vatan yoluna gözünü bile kırpmadan feda ederlerdi Geride aile bırakırlar dı peki ya arkasında bırakacak kimsesi olmayanlar arkasında sadece vatanını bırakıp şehadete kavuşmayı dileyenler Tek ailesi tim olanlar ve tek yuvası dağlar olanlar Onları kim durdurabilir di ki Biz kimsesizler timi namı değer intihar timi kanı bozuklarbizi intihar timi olarak bilir Dağlarda görev yaptığımız sürede bir sürü it avladık bir sürü in patlattık başlarını çıkardığı an kellesinin ortasından Türk askerinin imazasını bıraktık Nice şehit verdik bin öldük bin dirildik biz şehadete ersekte bu vatandan it temizlemeye ant içenleriz Biz atatürk çocukları fatih sultan mehmet torunları biz bu vatanın bu bayrağın koruyucuları Benimle birlikte vatan için canımızı feda etmeye hazır mısınız? Peki ya benim hikayemi dinlemeye Ben Üsteğmen Mehir Belgin Doğu dağlarda bilinen ismi ile alev komutan ~intihar timi komutanı alev

Alya özer (asil ) küçük yaştan beri ailesinin intikamı için yanıp tututuşur tam herşey bitmişken gerçek ailesi ortaya çıkar. Bütün dengesi alt üst olurken aşk karşısına çıkar

17 yıl sonra gerçek ailesini bulan Ceren Ece ve onu istemeyen abileri...

Ahu:*Bir fotoğraf gönderildi.* (01.30)

Terörler tarafından kaçırılan genç doktor, kendini hiç beklemediği bir anda mermilerin içinde bulur. Terör örgütü liderinin yaralanması ve göğsüne saplı kurşunu çıkartmaları için kaçırılan doktor, ve doktorun orada olduğunu bilmedikleri için operasyona geçen Atmaca timi. Peki üsteğmen Ömer Asaf, depoda gördüğü yeşil gözlere tutulup kalırsa, yahut Genç doktor İkra ona bakan o güzel ela gözlerin nefesini kestiğini hissederse. Temiz, masum ve bir o kadar aşk dolu bir kitap sizleri bekliyor. Bakmadan geçmeyin :)

Ben Alinda asel ÖZTÜRK nam-ı diğer Anka. Küllerinden yeniden doğan Anka, intikam uğruna yaşayan vatanı için canını bile vermeye hazır bir türk askeriyim. Daha nice canını vermiş ve vermeye hazır her bir kahramandan sadece biriyim. Yıllarca ailemden şiddet görmüş daha sonra yetimhanede verilmiş orada türlü türlü işkencelere maruz kalmışsam. Peki ailemin üvey ailem olduğumu öğrenirsem. Çektiğim onca acı boşunamıydı. Gerçek aileme alışabilecek miyim.

Bana emir verme Komutan!. Ben senin askerin değilim. dedim bağırarak. dahada sinirlenmişti yumruğunu dahada sıktı sözlerime karşı. Tim bizi izliyordu dikkatlice, gözlerini gözlerime kilitlemişti , kırpamadım gözlerimi. kaskatı kesilmişti, gözleri alev saçıyordu, dişlerini sıktıkça yüz hatları dahada belirginleşiyordu. derin bir nefes aldı yumruğunu serbest bırakarak yanıma yaklaştı, kafamı yukarı kaldırdım , tekrar birleştirdi yeşil gözleriyle gözlerimi. -Emirlerime uymak zorundasın Asker. dedi kalın ses tonuyla,sesinde asla tereddüt yoktu... ve uzaklaştı bedenimden konuşamadım öylece baka kaldım ,beni etkisi altına almıştı gözleri...

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. 'İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.' Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.