Umut vardır her zaman, onu nerde aramak gerekli bilmek lazım. Bir martının kanadında ki çırpınışındamı, bir kitabın her hangi bir sayfasındamı veyahutta kokusundamı, göç etmek için köydeki direge konaklayan leylegin yorgunlugundamı, yagmurdan sonraki topragı eşeleyerek çıkardıgın o toprak kokusundamı. İnsanlarin, seni koşullayarak büyütmüş o insanların gözlerindemi. Umut vardır bir yerlerde lakin bulmak gerekli dedim ya nerde. Aradıgın herhangi bir yerdemi, yoksa sendemi. Aradıgındamı, arayandamı.
"Katilsin sen!Eline yüzlerce insanın kanı bulanmış bir KATİL."
***
Elindeki bıçağı açıp,kapatırken bir anda kan toplamış gözleri gözlerimi buldu.
Yavaşça kafasını sağ tarafa eğdi ve bakmaya başladı.
Onun bu psikopat halleri iyice korkmama neden olurken ellerimi ağzıma kapatıp ağladım.
"Ağlama!"
Ağzından çıkan uyarı nitelikli sesi ile daha da fazla ağlamaya başladım.
"AĞLAMA DEDİM SANA!"
Elindeki bıçağı hızla benim tarafa fırlattığın da boğazımdan yüksek seste çığlık çıkmıştı.
Bana doğru fırlattığı bıçak tam da kafamın hemen yanında duvara toslamış şekilde duruyordu.
"KATİLSİN SEN!ANLADIN MI ELLERİNE YÜZLERCE İNSANIN KANI BULAŞAN PSİKOPAT BİR KATİLSİN."
Korkudan kaynaklı ona bağırmıştım.
Ama o aksine yine psikopatlığını kanıtlamış,gülmüştü.
"Ama sende bu katile aitsin!"