Η Ρωγμή

25 Σεπτεμβρίου
Καθώς κάθομαι στην κουκέτα μου και κοιτάζω έξω τα λιβάδια που φωτίζονται από το απειλητικό φεγγαρόφωτο , ο ήχος του τρένου από τους χτύπους στις ράγες μου φαντάζει υπνωτικός . Ξάφνου όμως ένα ρίγος με διαπερνά όταν θυμάμαι την αποτρόπαια μοίρα των άτυχων θυμάτων αυτής της κατάστασης που δεν μου δίνει την δυνατότητα να επαναπαυτώ. Μακάρι να βρήκαν γαλήνη εκεί που είναι , αν υπήρξε ποτέ γαλήνη . Με την σκέψη μου αυτή θυμήθηκα ότι η ξεκούραση αυτήν την στιγμή μου είναι απαραίτητη . Αύριο με το χάραμα θα γίνει η άφιξη μου στο σταθμό Ολντ ιστ ρειλς της Σμολ Τάουν με τον Δόκτορα Χαιν να με περιμένει . Κάνοντας μια ανακεφαλαίωση πριν ξεκινήσω επίσημα την ερευνά μου θα διαβάσω την επιστολή του κακόμοιρου Γέροντα .