01.01.2020✍️
Ben yıpranan iplerin ucundan tutup kördüğüm attım. Hayatım yokuş aşağı kayarken ben tırmanma yolu aradım. Yavaşça eriyen mumlardan bir bütün oluşturdum ama o mumun ateşi, benim cehennemimin fitilini ateşledi. Şimdi cehennem bana kucak açmış ve yarım ağızla sırıtıyor.
Bu orman onun yaşam alanı. Ona ait olduğum günden beri,benim de yaşama üssüm oldu. O, ormana ait ben ise ona. KAr-YAL' ın sahibi, annemin bana anlatmadığı o masallara ninnilerle eşlik edip beni ölüm uykusuna yatırıyordu. "Uyu, uyu, uyu..."diyordu. "Artık huzur bulacağın tek yer KAR-YAL'ın içindeki mezarlıktır.