Ölümle dans etmek gibiydi. Ama o an tadacağım acı, ölüm o kadar cazip geliyordu ki; durmadan dans ettim. Şimdi başım dönüyor. Bişeyler oluyor. Oysa ne tutku dolu, ne anlamlı bir danstı o öyle. Tekrarlamak istiyorum bu dansı ama ucunda ölüm var. Sevmek, aşık olmak da bu değil miydi zaten. Canlandığını hissedersin, yüzüne renk gelir, ufak bir çocuk gibi neşeli, bir kuş kadar cıvıl cıvıl olursun fakat sonu hep ölümdür. Böyleydi işte benim ruhum. Senin bu dansınla apışıp kaldım sevgilim, bu dansınla öldüm, bu dansınla dirildim. Şu an yaşıyorum, ama ruhum ölü; uzaklarda biyerde dans ediyor görmüyor musun?
HİKAYENİN SONUNDAN ALINTI.
ÖNEMLİ!!
ARKADAŞLAR, BAŞTA SIKICI GELEBİLİR AMA OKUDUKÇA SİZDE MERAK UYANDIRACAK BİR GENÇ KURGU.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."