Yedi yaşında bir bir kız çocuğuydu o...
Annesinin terk ettiği, babasını ise bu vatan için feda etmiş, bir şehit çocuğuydu o...
Günlerini yetimhanede geçirdikten sonra, halasının himayesi altına girmiş, bir evlatlıktı o...
Daha sonra her şeyim dediği kadının, babası gibi kendisini ülkesine adamış bir askerle evlendikten sonra, babasıyla halasının yıllar önce ilişkilerini kestikleri babalarının terörist çıktığı bir zavallıydı o...
Babası polis, eniştesi asker, dedesi ise bir vatan hainiydi...
Sonra şu hayatta tutunduğu tek dal olan halasını kaybetti, eniştesi başka bi0r kadınla evlendi ve o küçük kızın ruhu öldü, bedeni ise yaşamaya devam etti...
Kimsesizliğin bir portresi olan küçük mavi gözleri ile etrafına bakındı: Kimsesi kalmamıştı...
Ama o şanslıydı, ya da o şanstı...
Eğlence amaçlı yazdığım bir Gerçek Ailem kurgusudur.
...
"Baysoy değilim." Dedi. Ardından
"Tekrar et!" Diye bağırdı her zaman ki gibi.
"Baysoy değilim." Dedim sakince, artık alışmıştım.
"Yeniden!" Diye bağırdı bu sefer.
"Ben Baysoy değilim!"
YENİDEN
𝕋𝕖𝕜𝕣𝕒𝕣 𝔼𝕥