«Ονομάζομαι Cameron Dixon», τα μάτια του συναντούν τα δικά μου. «Με θυμάσαι, έτσι δεν είναι Lexi;»
«Lexi Arden;», συνεχίζει, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπο του.
Δεν είναι δυνατόν.
Τα χέρια και ο λαιμός του είναι γεμάτα τατουάζ, συμπεριλαμβανομένου και το δεξί χέρι του το οποίο στολίζει ένα μεγάλο τριαντάφυλλο. Οι κόμποι των χεριών του είναι μελανιασμένοι, πληγωμένοι, ενώ διακρίνω στα δάχτυλα του 'χτυπημένα' κάποια γράμματα.
«Πόσα χρόνια έχουν περάσει Lexi; Οχτώ, έτσι δεν είναι; Δες πως τα φέρνει η ζωή», μας δείχνει χλευαστικά.
«Σκασμός», φωνάζω. «Είσαι ύποπτος για φόνο. Δεν θα κάνουμε συζητησούλα για το γαμημένο παρελθόν».
Ο Cameron γελάει ειρωνικά και φέρνει με δύναμη την καρέκλα του πιο κοντά μου. «Ακου να δεις κοριτσάκι», χτυπάει υποτιμητικά τον δείκτη του στο τραπέζι, «παίρνω ναρκωτικά και πίνω, δολοφόνος όμως δεν είμαι. Με ξέρεις καλά άλλωστε, μωρό μου».
«Ω, και εγώ υποτίθεται πως πρέπει να σε πιστέψω;»
«Μπήκες καλά στον ρόλο του μπάτσου πάντως», με δείχνει με αηδία. «Ξέρεις, μισώ τους μπάτσους».
«Ξέρεις, δεν θυμάμαι να σε ρώτησα», τον πλησιάζω ειρωνικά, και η έκφραση του αγριέυει.
Harry Styles: Είναι είκοσι τριών, όμορφος και κατάγεται από μία λαμπρή οικογένεια. Οι δαίμονές του τον κάνουν, πολλές φορές, να συμπεριφέρεται με αγένεια και να χαλάει τον κόσμο. Και ειδικά όταν μαθαίνει...
Isabella Smith: Είναι δεκαοχτώ και κατάγεται από μία οικογένεια που δεν θέλει καν να ξέρει. Άρα, κατά κάποιο τρόπο, είναι μόνη και αβοήθητη.
Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που αυτοί οι δύο γνωρίζουν ο ένας τον άλλο μετά από έναν καβγά. Η μοίρα τα φέρνει έτσι που καταλήγουν να συγκατοικούν, να μαθαίνουν ο ένας από τα λάθη του άλλου και σιγά - σιγά να καταλαβαίνουν πως ίσως τελικά η αγάπη δεν είναι και τόσο κακή όσο νόμιζαν κάποτε.