Üvey abim benden 1 yaş büyüktü.Öz abim öldüğünden beri annem eski hayatına geri dönemedi.Asla mutlu olamadık.Abimin yerini kimse dolduramazdı,en azından bu benim için böyleydi.Ama annem beni dinlemeyip evlatlık bir çocuk alınca evi terk etmek mecburiyetinde kaldım.Babam her zaman bize zarar verirdi.Abimide 16 yaşında iken döverek öldürmüştü zaten.O günden sonra annemle Bradford'a kaçtık.Evlatlık bir abim oluncada daha o'nu tanımadan,görmeden evden kaçıp Londra'ya yerleştim.Umarım asla birdaha o'nu görmem.
Yani,sanırım...