Chasing : Demitri Asuncion

Nakangiti ako ng matamis habang hawak-hawak ang isang bote ng tubig. His game goes good! Napakagaling niya talaga!

Dali-dali akong tumakbo papunta sa kung saan siya nakaupo ngayon. He is with his team.

"What the fuck are you doing here, Demitri?!" Nabigla ako sa kaniyang pag-sigaw.

His eyes were consumed of refined anger. I haven't seen him this way before.

"A-ano... Su-supporting y-,"

"Can you please stop the fuck up?! Kahit kelan hindi kita magugustuhan! Stop this pathetic thing, Demitri! Hindi ka na nakakatuwa! You annoy the hell out of me!"

Napasinghap ako sa mga binitawan niyang salita. Hindi ko magalaw ang aking mga paa. Nanatili akong nakayuko. Silence consumed the place, maski ang coach niya ay hindi nagsasalita.

Maybe this is a sign that I have to stop this nonsense things. Napapagod din ako. Dahan-dahan kong itinaas ang aking tingin at hinayaan kumawala ang luha sa aking mga mata.

Napangiti ako ng mapakla at tinitigan siyang mabuti.

The hatred and anger were still in his brown eyes.

"Right. Andrius. This will be the last,"

Tumawa ako ng bahagya at tumalikod sa kanila.

"Let's be stranger again. From this day, until we meet in the near future,"

Agad akong tumakbo papalabas ng stadium.

Napangiti ako ng mapakla habang papasok ng bahay namin.

"Mom, i'm going with you in Rome,"

Nakita kong nag-tinginan sila ni Daddy, together with my younger brother- Hades.

"As you wish anak,"

Agad akong tumango at agad na tinungo ang aking silid.

"I'm tired of you, Andrius. I'm so fucking tired of you. You're going to be the one who'll chase me, at the end,"