Burda birbirinden farklı hikayeleri tanıtacağım , hepsini okudum ve emin olun çok beğeneceksiniz.Eğer kitap bulamıyorsanız tam yerindesiniz. Kitap tanıtımı yaptığım için beğenmeye bilirsiniz ama ben sırf yazmak için yazıyorum . Beğenmezseniz bile lütfen kötü yorum yapmadan çıkınız.Bu benim ilk kitabım umarım beğenirsiniz.

Çağan; seni becermemi hâlâ istiyor musun? Siz; ilk önce beni bulman gerekiyor. Çağan; bulamayacağımı kim söyledi? Siz; beni bulman için ilk olarak görmen gerekir Çağan; göster kendini? Siz; bu bir şeyi değiştirmez. Siz; sen bana hep körsün.

Koşuyorum, uçsuz bucaksız bir ormanda koşuyorum. Buraya nasıl geldim, burada ne yapıyorum hiçbir fikrim yok! Ama bir şeyden kaçıyorum. Birden hava karardı ve uğursuz bir gök gürültüsü yankılandı gökyüzünde. İliklerime kadar titrediğimi ve korktuğumu hissetsemde koşmaya devam ettim. Kuru dalların yüzümü çizdiğini hissettim ama içimdeki korku ve kaçma içgüdüsü ile önemsemedim ve koşmaya devam ettim. Çevresi ağaçlarla çevrili düz bir araziye çıktığımda bir kez daha gök gürledi. Bu sefer duruyorum. Ama duran ben değilim, sanki bedenim biri tarafından ele geçirilmiş gibi. Kafamı kaldırıp gökyüzüne baktığım sırada yanımdan hızlı bir şey geçti. Ama ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. O kadar hızlıydı ki! Yanımdan geçişini, tüylerimi diken diken edişini hissetmesem gerçek olduğuna inanmazdım! Hızla etrafımda dönerek çevreme baktım, ama bir şey göremedim. Pes etmeyip bir kere daha baktım, yine bir şey göremedim. Bu şey her neyse artık delirmek üzereydim! Son kez bir şeyler görme umudu ile bir tur daha döndüm etrafımda. Ama hiçbir şey yok! Sadece ay ışığının aydınlattığı, benimde bulunduğum açık alan. Gerisi zifiri bir karanlık ve ölüm sessizliği. Tam o anda arkamda bir nefes hissettiğimde korkum daha fazla arttı ve titremeye başladım. Birden bardaktan boşalırcasına yağmur yağmaya başladı. Arkamdakinin varlığını iliklerime kadar hissediyordum ama ne arkama dönüp bakmaya cesaretim, ne de arkama dönüp, "Sen kimsin?", "Benden ne istiyorsun?" demeye cesaretim vardı. Olduğum yere çakılıp kalmıştım, ne bir adım atabiliyor ne de kaçıp koşabiliyordum. Hoş bu korku ve titreme ile bir adım bile atamazdım... Ama arkamdaki her kim ise deli gibi merak ediyordum ve daha bu şekilde ne kadar ayakta kalabilirdim bilmiyordum. Göreceğim şeyden korkarak arkama döndüm. Tanıtım bölümüne göz atınız🧚

Girift: İç içe geçmiş, birbirine dolanmış. ~~~~~ Ben Yağmur, Yağmur Avaz. Bu okulda okuyan çoğu öğrencinin de olduğu gibi; yüksek gelirli bir ailenin, tek, çocuğuyum. Babam Türkiye'de ve hatta yurt dışındaki birkaç ülkede oldukça tanınan bir cerrah, annemse normal bir ev hanımı. Bu içinde bulunduğumuz alan ise... Girift Koleji. Girift Koleji adı gibi karmaşık, birbirine karışmış ama bir o kadar da harika bir yer. Gözlerim Baha, Caner, Güven ve Giray da gezindikten sonra ona baktım... Efkan Dolunay, Girift Basketbol Takımı'nın kaptanı. Siyah, hafif uzun, dalgalı saçları; derin, mavi gözleri ile önüne çıkan her kızı etkileyecek türden biri. Dışarıdan bakıldığında hepsi oldukça karizmatik, yapılı ve eğlenceli görünüyorlar. 12. sınıfa başlayalı henüz 1 hafta olmuştu ve sınıflar sene başında karma yapıldığı için onlarla 4 senedir ilk defa aynı sınıfa düşüyordum, hiçbiri hakkında bir fikrim yoktu. Böyle bakılınca da onlar hep kendi aralarında takıldığından dolayı hiçbir zaman bir fikrim olacağa benzemiyordu. ~~~~~ Final: 27.10.2020 🍀

"Ama bilmelisin; Sarraf tüm değerli taşları satar, bir tek Yakut'u kendine saklar." - Birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı ve korkup uzaklaştığımızda bağımızı yitirdik. Geri döndük, kazanacağımızı sandığımız her an kaybederek inancımızı yitirdik. Birbirimizi yitirdik. Kendimizi bitirdik. Ve geriye, birkaç hatıradan başka hiçbir şey kalmadı; ama onları da anımsayamıyoruz. Çünkü çok sevip de yine yenilmekten korkuyoruz. Fakat onsuz bir savaşın galibi olmak fazlasıyla vahim, bu yüzden onu sevmek- Unutmamam gerekli; birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı...

Güneş: Polis ol, polisle birlikte ol ama asla polislik olma demişler ya Güneş: Halt etmişler Güneş: Tutuklayanım sen olacaksan polislik olmaya razıyım Çevikçi Bey çevrim içi (01.52) Görüldü (01.52)

Baştan aşağı siyah olan takım elbisesi ve ellerinde dövmeleri vardı. Beni görünce sırıttı ve oturduğu yerden kalkarak yanıma gelmeye başladı. Bana yaklaştıkca aramızdaki boy farkı kendini belli ediyordu. Yanıma gelerek dibimde durdu. Ağzımdaki bantı yavaşca çıkardı ve önüme düşen kahküllerimi düzeltti. Parmaklarını çeneme koydu ve yavaşca sıktı. Sonra boğuk ve kalın sesiyle konuştu. "Sonunda tanışabildik Alev Adin."

KOD ADI AZRAİL. Ailesi küçük yaşta öldürülen Efsar, kardeşiyle birlikte ailesinin katilinin yanında esirdir. Küçük yaştan itibaren suikastçi olarak yetiştirilen Efsar, kardeşi için ona verilen görevi kabul eder ve ajan olarak lisede göreve başlar. Tek sorun şu ki öğretmeni olarak bildiği kişi de Efsarı durdurmak için göreve başlayan Faristir.

"Beni becermek istemediğin için mi şaha kalkmış durumdasın Öğretmen Bey?" Elimi giydiği kumaş pantolonu zorlayan küçük beyde gezdirirken tam olarak gözlerinin içine bakıyordum. Söylediği her bir sözü ona yutturacaktım. "Erdemlerini vurgulamaktan vazgeçmelisin Aksu, yoksa ikimizde davet edildiğimiz günaha koşar adımlar atmaya başlayacağız." Kaşlarım havalandı önce, sonra dudaklarımda arsız bir gülüş belirdi. Ona sunduğum şeyleri sonunda fark etmesi ne hoştu... ওওও Bölümlerde bol bol yetişkin içerik, argo ve müstehcen sözler bulunuyor. Ona göre başlayın okumaya :)) ওওও

Çok istediği bölümü kazanmak için çok çalışmış ve sınav sonucunun açıklanmasını büyük bir sabırsızlıkla bekleyen genç bir kız. O çok beklediği sonucun açıklanacağı günün gecesi, sadece eğitim hayatını değil, tüm yaşamını etkileyecek olaydan bihaberdi. ⏳ "Ben seni tanımıyorum," dedim, soğukça. "Tanıyacaksın," dedi, sakince. Konuşma tarzında beni rahatsız eden bir şey vardı. "Daha çok zamanımız var."

Herkesin sırasıyla eski sevgilisiyle baş başa kaldığı bir WhatsApp grubu düşünün. Önce çekişmeler, sonra itiraflar, kuralları bozan hamleler. Ardından döngüyü bekleyen, birbirini çok özlediğini fark eden yarım kalmış sevgiler. Bu hikâye bir aşkı ya da ayrılığı anlatmıyor. Bu hikâyede kırık kalpler, yeniden aynı kişi için çarpmayı bekliyor. ❦ Asil: Bana bak kedi yavrusu sana derler Hale: Baktım sana Asil: Hım Asil: Ne gördün peki Hale: Egoist bir aslan burcu Asil: Dedi asla anlaşamadığım kova kadınım Asil: Kova kadını* 23.9.22 | karanligiyazar

Hayatım yalan ve entrikalar üzerinden ilerlerken ben sadece birilerinin piyonu olma vazifesini üstlenmiştim. Belirsizlik her geçen gün canımı acıtıyor ve ruhumun acı eşiğini yükseltmekten başka hiçbir işe yaramıyordu.

"Elimden tutup yatak odasına götürdü. Beni yatak odasına götürürken istediği her şeyi yapmaya istekli olduğumun bilincindeydim. Vücudumu beğenmesini ve çekici bulmasını seviyordum. Çok formda göründüğünü, çok sert ve adaleli bir vücudu olduğunu düşündüm ve bedenini hissetmek istedim. Gözlerinde beni ne kadar istediğini açıkça görebiliyordum ve bu beni her şeyden daha çok mutlu ediyordu. Genç bir adamın olgun vücudumu arzulayabilmesi heyecan vericiydi." Normal bir ev kadınıyken, kocasının başına gelen felaket sonrası kendisini kocasının patronunun sekreteri olarak bulan kadının öyküsü.

❗Yetişkin İçerik Barındırır❗ 0546****; Şu beynini bir rüzgara çevirde ceryan yapsın lan! 0546****; Burası sanayi bak altını çiziyorum sanayi! buranın içinden şortla geçilir mi lan?! 0546****; Şortu bırak senin buranın içinde ne işin var?! 0546****; Beynini en son nerde terk ettin sen?! 0546****; Kafayı mı yedin amına koyayım?! Ekin; Ben mi dedim koskoca sitede gidin fırını, marketi, bakkalı sanayinin içine açın diye?! Başlama Tarihi: 11 Haziran | 23:46

Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmamak için korunacak yer arıyorlardı. Şemsiyesi olmayan, elinde kalın hukuk kitapları, üzerindeki deri ceketi ile rahatça yürüyordu İzem. Acelesi yoktu. Islanmayı seven biriydi. Küçükken babası onu sokağa attığında yağmurun altında kendi kendine eğlenir, biriken suların üzerine zıplardı. Uzun kahverengi saçları ıslanıp birbirine karışmıştı. Elindeki hukuk kitapları çantasına sığmadığı için elinde sımsıkı tutuyor, ıslanmamaları için boynundaki kahverengi atkıyı kitaplarına siper ediyordu. İzem Karasu. Üniversite son sınıf öğrencisiydi kendisi. Yirmi üç yaşında, geleceğinin hayallerini kuran ve başarılı bir savcı olmayı hedefleyen bir hukuk öğrencisiydi. Son yılının bitmesine ve mezun olmasına sadece aylar kalmıştı. Metro durağına inen yürüyen merdivenleri görene kadar normal hızda yürümeye devam etti. Yürüyen merdivenler gözüne çarpar çarpmaz adımlarını hızlandırdı. İzem dışarıdan çok sert görünürdü. Bakışları her zaman insanlara nefretle bakardı. Oysaki sıcakkanlı biriydi. Sevdiklerine karşı çocuksu olurdu. Merhametli ve sevecendi. Soğuk olduğu insanlara acımazdı. Metro durağına geldiğinde metro gelmişti bile. İnsanlar birbirlerini ittirerek metroya ulaşamaya çalışıyordu. Sanki birbirlerini itmeseler metroya binemeyecek gibi bir halleri vardı. .....

SERİNİN İKİNCİ KİTABIDIR!!! -TAMAMLANDI- Ela: Şşt şekerim benim! Ela: Seni kırtlarım yerim! Ela: Of of yarim yarim! Ela: Dayanamam yandım bittim!! Mey || Texting kitabının devam kitabıdır. Onu okumadan gelmeniz tavsiye edilmez!! * 05.11.18 tarihinde yayınlanmaya başladı. * 30.01.19 Kısa Hikayede #1

Geçmiş hep olduğu gibi kalır mı? Arkamızda sessiz sedasız geçer gider mi? Ya da tamamıyla hayatımızın içine girip yakamıza yapışır mı? Yaptığımız büyük veya küçük hatalar. Unutmak için gece gündüz çabalanır veya unutulmuş gibi yapılır. Bu hikayede geçmişini bilmeyen bir kadın var. O büyüdükçe sırlar da büyümüş. Tesadüf eseri aşık olan kadının hayatı istemediği bir şekilde büyük oranda değişecek. En önemlisi hiçbir şeyden haberi olmadığı gibi peşinde geçmişten gelen, onu bulduğu ilk fırsatta öldürmek isteyen biri var. Genç kadın hem geçmişinin hem de geleceğinin arasına sıkışıp kurtulmak için mücadele vermek zorunda kalacak. Beklenmedik sırlar bomba etkisi yaratarak ortaya çıkacak..

İntikam uğruna kaçırılmış Lavin. Dedesi tarafından hayatı cehenneme çevirilen Lavin. Babası ve annesi tarafından sevilmeyen Lavin. Bebek iken diğer bebek ile değiştirilen ve acıya mahkum olan Lavin. Söyle. Hangisi daha acı? Bu hayattan kurtulabilir mi? Gerçek ailesi ile anlaşabilir mi? . Değiştirilen bebek kurgusudur. .

"Senin için topladım." Avuçlarındaki erikleri görünce gülümsedim ve birkaç erik aldım. Bir tanesini ısırdığımda bakışlarını benden çekmeden parmaklarımın arasındaki ısırdığım eriğe eğilip ağzına alınca gözlerim kocaman oldu ve ağzımdaki eriğin suyu genzime kaçtı, öksürmeye başladım. "Helal , helal." Ağzındaki erikle gülerek sırtıma vururken konuştuğunda yüzüne baktım. "Onu ben ısırmıştım!" Kendime geldiğimde konuştuğum zaman güldü. "Biliyorum." Dedi ve duraksadıktan sonra tebessüm ederek devam etti. "O yüzden bu kadar lezzetliydi belki de." Söylediği şeyle bakışlarımı kaçırırken elimdeki eriklerden bir tanesinin hepsini ağzıma attığımda gülen sesi kulaklarıma doldu ve ardından kulağıma doğru eğildi. "Sen en ufak şeyde böyle kızaracaksan. İşimiz var desene." ☀️🌊🏡🌳 Erikleri hep sevmişimdir, erik ağaçlarını da ama en çok yazlığımızda o iki evin ayrılmasına engel olan erik ağacını sevmişimdir . Bize bıraktığı anılardan dolayı belki de, bilemem. En son 16 yaşındaydım yazlıktaki çocukluk arkadaşlarımı göreli şimdi ise 21. 5 seneden daha fazlası değişmiştir üçümüzde de. Bu birkaç ayda o değişen 5 seneyi geri aynı şekle sokabilir miydik yoksa her şey çok mu değişmişti İşte bu yaz bunu fark edecektik. Hepimizin düşüncelerinin değiştiği bu yaz ona karar verecektik. Hepimiz değişmiştik ama yaz hep aynı yazdı... YAZILMAYA BAŞLANMA TARİHİ; 3 NİSAN 2024... YAYIMLANMA TARİHİ; 6 NİSAN 2024... TÜM HAKLARI SAKLIDIR!!!