MÜHÜR
  • Reads 8,052
  • Votes 221
  • Parts 23
  • Reads 8,052
  • Votes 221
  • Parts 23
Complete, First published Jan 17, 2020
İnsan alıştığı şeyden vazgeçemiyor, hayatının bir parçası oluyor artık. 

 Onun bana gelmediği her an, ben ona biraz daha yaklaşıyordum. 

 İnsan korkularından besleniyormuş.  Ben de artık onlardandım. Korkularım cesaretim olmuştu....


(Burada anlatılan her şey gerçektir.)
All Rights Reserved
Sign up to add MÜHÜR to your library and receive updates
or
#23cinler
Content Guidelines
You may also like
POLİS HANIM by PandaYiyenZombi27
1 part Ongoing
Kitaptaki olaylar ve kişiler tamamen kurgudur. ⚠️ÖNEMLİ⚠️ Polis veya asker değilim bu yüzden hikayede yanlışlarım olabilir. Eğer bu sizi rahatsız edecekse lütfen kitabı okumayın. 25.04.2021 #mizah #1🥳 05.02.2021 #asker #2 13.01.2021 #polis #2 14.02.2021 #hilal #1 *** "Sadece senin için endişeleniyorum. Sonuçta göreve yeni başladın. Seni küçümsemiyorum Hilal." dedi. Sesinde herhangi bir küçümseme yoktu ama beni çoktan sinir etmişti. Kolumu ondan sertçe çektim. "İşine bak. Benim için değil kendin için endişelen. Ve mümkünse görev haricinde benimle konuşma." dedim soğuk bir sesle. Ardından onun önüne geçip hızlıca yürümeye başladım. "Türk kızı değil misin, illa trip atacaksın." dediğini duydum. Demek ki birçok kızdan trip yemişti. Binaya yaklaştığımızda Göktürk birden koluma girdi. Ona şaşkınlıkla bakarken "Evli bir çiftmiş gibi davranalım. Çaktırma, o yüz ifadeni hemen düzelt." dedi. Ya da emir verdi? Dilimin ucuna gelen lafları yuttum ve dediğini yaptım. Binadan içeriye girince kolumdan çıkıp elimi tutunca adeta bir sinir harbine girdim ve elimi çektim. "Abartmasan mı ast? Canına mı susadın sen he?" dedim fısıltıyla. O bana gülerek bakıyordu. "Niye biz evli değil miyiz? Evli çiftler el ele tutuşmaz mı?" diye mızmızlanmaya başladı bu defa da. Eğer ona sinirli olmasam şu an ben de gülebilirdim. Sinsice gülerek elini bu defa ben tuttum. Elini sıktım ve tırnaklarımı eline geçirdim. O yüzünü buruştururken "Evliyiz tabi ki hayatım. Bak tutuyorum işte elini." dedim gülerek. ----------
«Kod Adı: Bordo»  by _TomrisMet_
65 parts Complete
DİYARBAKIR/SUR «2016» Siz şimdi sanıyorsunuz ki her eline silah alıp, kamuflaj giyen asker oluyor. Yok aslanım. Öyle olmuyor işte o işler. Sen gel bir de Sur'da, Tel Aviv'de gör askeri. Gel benim elimde yanan namluları gör. Gel 5 bin derecelere çıkartmalarımı gör. Bak sen, nasıl eğitilmiş olduğumuzu bilmiyorsun. Neler yapacağımı bilmeden beni vasıfsız, vizyonsuz bir insan sayıyorsun. Değilim. Benim tek amacım ot gibi yaşamamak ve kendimi sürekli geliştirmek. Ve sen beni tek meziyeti silah kullanmak olan biri olarak göremezsin. Ben matematiği, rüzgarı ve dünyanın dönüşünü hesaplamaya kadar kullanıyorum, fiziği yanlızca e=mc2 olarak bilmiyorum bazıları gibi, ben fiziği mermimin havada kalış süresine kadar hesaplarken kullanıyorum, barutumu ayarlarken kimyanın tarihini tekrar yazıyorum, vurulduğumda ölmemek için turnikemi ben yapıyorum emin ol fizyolojime oldukça da hakimim. Ben 47 ayrı derse tabi tutuldum. 47 sini de en iyi şekilde geçip harp okulu birinciliğine oynadım. Kazandım da git bak kütükte Babamın adının altında adım yazıyor. Yan dal olarak Mekanik mühendisliği bile bitirdim. İç dış mekanikten de güzel anlarım. Getir bana bir silah bakarak dökeyim içindekileri. İngilizcem, bir ingilizin yanında konuştuğum zaman ben söylemeden ingiliz değil de Türk olduğumu anlamayacakları bir düzeyde. Sen şimdi gelip bana vizyonsuz diyemezsin. Sırf meskenim dağlar diye. Gel ben seni götüreyim Sur'a. Yoksa anlamayacaksın.
You may also like
Slide 1 of 9
VÂYE cover
Fındık Güzeli-Texting cover
URİEL  cover
Yüreğimdeki İslâm cover
Yatılı Okul | WATR yaz '14 En Iyi Paranormal Hikayesi cover
POLİS HANIM cover
Sen Benim Tamamlayanımsın cover
«Kod Adı: Bordo»  cover
Kalbim Seninle Mutlu cover

VÂYE

69 parts Complete

Vâye: Nasip, kısmet. ••••• Ben Defne. 25 yaşında bir Psikoloji mezunuyum. Liseden sonra 1 sene üniversiteye hazırlandığım ve üniversitede de 1 sene alttan derslerimi veremediğim için bu yaşımda KPSS'ye hazırlanıyordum. Babam Ankaralı olduğu için ve babamın işlerinden dolayı Ankara'da oturuyorduk ama ben hem sınava daha iyi hazırlanacağımı düşündüğümden hem de biraz dinlenmek istediğimden dolayı anneannemin yanına Ordu'ya, küçük köyümüze gelmiştim. Dedem vefat ettiğinden beri kuzenim Ayça anneannemle birlikte burada yaşıyordu. Ayça liseden sonra üniversiteye gitmemişti ve evde nakış yapıp internet üzerinden satıyordu, oldukça tanınıyordu. Köyümüzde uzun süredir tek yaşayan yaşlı bir teyze vardı. Emine Teyze çocuklarından hiç hayır görememişti ve öldükten sonra evinin askeriyeye bağışlanması için bir vasiyet bırakmıştı. Emine Teyze birkaç ay önce vefat etmişti ve ev de askeriyeye bağışlanmıştı. Emine Teyze'nin vefatından bir süre sonra o eski ev restore edilmişti. Bugün de askeri bir manga köye, eğitime geliyordu. Muhtarın söylediğine göre bu manga teğmenlerden ve onları eğitecek bir üsteğmenden oluşuyordu. ••••• Final: 27.10.2020 🌸