I Am Scott

All my life, I've been making walls just to hide myself, just for them to not see the real me and just to make friends because I am afraid to lose them. Not until she came into my life. Napapangiti niya ako kahit sa simpleng pagtawa lang o kaya sa mga laro na lagi naming ginagawa and she made me see the light again. She taught me na mali ang magtago at dapat mong ingatan ang ibinigay sa iyo ni God. Sabi rin niya, lahat ng bagay ay may dahilan and I guess nakilala ko siya kasi may dahilan and that is to love her, to balance our flaws and for me to be happy again.
"I love you because you accepted me and everything about me. Noomg nag-smile ka sa akin dati, that was the time na sinabi ko sa sarili ko na hindi ko kailangang magtago sa iyo kasi maiintindihan mo ako, kasi hindi mo ako lalayuan, kasi hindi mo ako aawayin gaya ng mga nakasama ko noon, kasi ikaw lang true friend ko." naiiyak kong sabi habang nakatingin ng diretso sa mukha niya.
Wala namang emosyon na makikita sa kaniya kaya mas lalo akong naiyak at kinabahan. Sabi ko pa naman, I will never cry again. But what is this? Why am I letting myself look weak in front of her even though I know and I can feel that there is no reason for her to love someone like me?
"S-Sigurado ka ba sa pinagsasasabi mo, Scott?!" she almost shouted sa pagkakatanong niya kaya hindi ko na alam kung anong isasagot ko.
"Yes."
"Talagang confident ka, ha? Scott kasi hindi ko alam-"
"I-I know. Ramdam ko naman eh. Sorry kung sinabi ko pa sa iyo na ganito. Sige hayaan mo na lang ako, baka hindi talaga ako puwede kasi mas marami nga akong flaws."