Babalar ve Oğullar, klasik Rus edebiyatının unutulmaz yazarı İvan Sergeyeviç Turgenyev'in en önemli eseridir. Kitabın basımından sonra, "Avrupalı bir bakışa sahip tek Rus yazar" diye tanımlanan Turgenyev, karşılaştığı büyük tepkiler nedeniyle ülkesini terk ederek önce Baden-Baden'a, ardından Paris'e gider. Turgenyev, eserinde, kuşaklar arasındaki çatışmayı, derinlemesine ve dengeli bir bakışla sergiler. Romanının baş kahramanı, doğa bilimlerinden başka hiçbir yasa ya da değer tanımayan, sonunda aşka yenik düşen Nihilist Bazarov tipi, yazarın yarattığı kişiliklerin en güçlüsüdür. Roman bir bakıma Turgenyev'in de bir üyesi olduğu kır kökenli soylu aydınların, kent kökenli radikal aydınlara yenik düşüşünün öyküsüdür. Kitabın radikal aydınlar tarafından böylesine şiddetle eleştirilmesinin temelinde yatan, gerçekçiliği ve kahramanlarının inandırıcılığıdır. Babalar ve Oğullar, yazarına ün getirmiş; ancak onun yaşamına kırgın bir şekilde ve sürgünde devam etmesine yol açmıştır.
Orjinal Adı: Ottsy i deti
Yayınevi: Can Yayınları
Yıl: 2010
Çeviren: Ayşe Hacıhasanoğlu
Tanzimat Edebiyatı'nın belki de en önemli ismi olan Namık Kemal, günümüzde "Vatan Şairi" lakabıyla hatırlanır. Bu lakabın sebebi, Namık Kemal'in eserlerinde ve yazılarında dönemin toplumsal sıkıntılarına dikkat çekmesi; vatan, millet gibi kavramları şiddetle savunmuş olmasıdır.
Fakat Namık Kemal gibi, böyle konularla bu kadar yakından ilgilenen bir yazar bile bütün eserlerinde bu konulara yoğunlaşmayabilir. Yazarın aşk ve evlilik ilişkilerine yoğunlaştığı Zavallı Çocuk, bu istisnaların iyi bir örneğidir. On dört yaşındaki Şefika ile on dokuz yaşındaki Ata arasındaki trajik aşk hikayesini anlatan Zavallı Çocuk, Namık Kemal'in diğer eserlerinden bu açıdan farklılık gösterir.
Bununla birlikte, bu eserde Namık Kemal'in toplumsal konulardan tamamen uzak durduğunu söylemek de doğru olmaz - yazar, merkeze daha "küçük" bir meseleyi yerleştirse de, evliliklerin nasıl yapılması gerektiği ile ilgili güçlü bir mesaj verir.