HAZAN YÜREKLİM ( Düzenleniyor)

Hayat hep karanlık bir çıkmaz sokaktı bana
Baksam göremeyeceğim, koşarsam düşeceğim bir karanlık
Artık karanlıklar ışığım olunca koşmayı da öğrenmiştim
Tamda ay ışığının aydınlattığı bir gecede
Güneşin çıkmasıyla önce yolumu sonra kendimi kaybettim
Şimdi de sabahlara koşmamı istiyorlardı
Ne ben koşabilirdim ne de onlar beni anlayabilirlerdi
Kendi karanlık ve soğuk sokaklarima alışmıştım
Yine kör olmuştum, şimdi
Onlara ayak uydurmamı istiyorlardı
☄️☄️☄️☄️☄️☄️☄️☄️☄️

olduğum yeri, içinde olduğum karanlığı unuttum!
Bir güneşe aldanmışım şimdi yine karanlıklarda boğuldum
Sanırım artık doğduğum karanlıklar da ölmeye mahkumum.

🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌

İçimde sakladığım sırlarım, karanlığım
Her şeye ve herkese rağmen yaşıyorum.
Yüreğimden kopup gidiyor bazı duygular,
Mesela "sevmek" babamla beraber onuda gömdüm kara toprağa...
"Acı" doğuştan olmayan bir şeydi bende.
Hissedemediğim yanımdı belki bu yüzden acımasız davranıyordum bazen...
✨✨✨✨✨✨✨✨