Lalisa Manoban, avuçlarını gökyüzüne doğru yöneltti ve son kez tanrıya dua etti.
Kabul edilmeyip, dua'nın kapı dışarı edileceğini bile bile yakardı ama yine de umudunu söndürmedi.
Şeytan, cennetten kaçan küçük kız için dua etti, tekrar kabul edilmesi için lakin dua'sı kapı dışarı edildi.
Manoban, ellerini semadan indirdi ve bu sefer sessiz bir isyan koptu dudaklarının arasından.
Tanrı, küçük kızın mutlu olmasını istemiyorsa o mutlu edecekti.
Hayat, küçük kıza kötü şakalar yapıyorsa Monaban gülmeyecekti.
Eğer küçük kız düşerse oda yanına düşecekti. Monaban kaldırmak değil, palazlanmak istiyordu. Sadece bir kişi için kendini, ruhunu, bedenini ve hiçliklerini armağan edebilirdi.
Yeter ki küçük kız, çapaklı gözleri arasından ona gülsündü.
Yeter ki küçük kız'ın yaralı dizlerini üfleyebilsindi.
Ve Cehennem küçük kızı kabul etti. Lavlardan oluşan akarsularında yansın diye değil, ateşi harmanlayan odun olsun diye hiç değil. Cehennem, küçük kızı ısınsın diye kendine kabul etti.
Şeytan, şimdi çok daha günahkârdı.
LALİSA&JENNİE