Bir el omzuma dokundu,ürktüm.10 yıldır babamın yüzünden ben, cehennem hayatı yaşadım. Annemin yüzünü görmeme izin vermedi. En son 6 sınıfta annemi gördüm. Şimdi ise 11.sınıfım. Annem yanımda yok, babam ise zaten hiç yoktu. O böyle sert davrandıkça, kimse onun sözünü dinlemez ve ona karşı gelir. Ve insanlarda özgürdür. Ama başkasının özgürlüğünü kısıtlamadan. Ben ona böyle davranmazdım, fakat o anca bu dilden anlıyormuş,meğersem. Baktım ki, bir Densizler adlı yatılı okulun onüne gelmişiz. Ve ben hiçbirşey anlamıyordum. Korkum gittikçe arttı. Sabah yürüyüş yaptım. Sonra fırında densizler erkek lisesi öğrencilerinden Bora ile tanıştım... Arayan gizli numaraydı. Açtım. Benim anneannemdi. "Bunca yıldır neden beni sormamıştı?" Şimdi daha yeni düzenimi kurarken birde anneannem karşıma çıkmıştı. Neden annem beni sormuyorda anneannem beni arıyordu. Bırde teyzemden almıştı numaramı. Teyzemde kimdi?. Aklımda onlarca soru vardi. Hangi birine yanıt bulabilecektim... Ben adamın yanına gittim. Adam arkasını döndü. "Hosbulduk kızım."... Bir film şeridi gibi başımdan geçen olayları düşündüm. "Kah gülüyordum kah ağlıyor. Hepimizin hatası oldu. Saçma sapan şeyleri çok taktık. Zamanımızı heder ettik. Hayatımız "Çöp" oldu."All Rights Reserved