"Deprem, onun benliğinde çok daha derin bir iz bıraktı."
Derin bir nefes aldı, odaklandığı yer de geçmişiyle göz göze geldiğine şahit oldum. Geçmişin hüzünlü yıldızları, tek tek gözlerine sıralanırken devam etti.
"O gece enkazın altında kalan tüm ailesini kaybetti. Sadece içlerinden biri, binanın yıkıntılarının altında ezilmekten kurtulup hayatta kaldı.
O... Yiğit. Ve biz o gece, Yiğit de dahil 5 çocuk; şehrin ürkütücü gürültüsünden, yıkılan evlerden, kaybolan ailelerden, ailelerimizden, karanlığın ürkütücü melodisine eşlik eden yardım çığlıklarından kaçıp gökyüzüne sığınmıştık. Ve ben, hayal kurmanın bile imkansız olduğu o gecede, hayal kurmayı ondan öğrendim. Biz 5 çocuk, birbirimize sarılıp, o gece sabaha kadar hayal kurduk..."
©190320•
Kitap kapağı: @asinadyaliiجميع الحقوق محفوظة