This story is all about Kabaliwan , Kakulitan at Katangahan XD joke lang po . Haha :D
Itong story na ito ang magpapatunay na kahit aso't pusa kayo kung mag away at kahit na inis na inis kayo sa isa't isa , kahit na wagas kayo kung mag asaran at halos isumpa nyo na din ang isa't isa , eh kayo pa rin ang magpapatunay sa salitang FOREVER . (Ayieee may Forever daw? Harthart♥)
Akalain mo ba yun ? Kung sino pang kinaiinisan mong tao SYA pa yung magpaparamdam at magpapatunay sayo ng LOVE ^___^
Tunghayan ang aking istorya na hango sa aking tunay na buhay XD haha XD (Kemee)
Sana po suportahan nyo po ang istorya kong ito , need ko po ng reaksyon nyo kya po leave a comment po every chapter and then vote na din po , Sana po ma enjoy nyo tong story na to and sana po tuloy tuloy nyo lang ang pagbabasa neto and wait for my UD :) Salamat poooo ^____^
Enjoyy !!!!!! :D
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.