Park Chanyeol, kendimi bulamadan kaybolduğum dalgalı denizlerin birinde karşıma çıktığında ikimiz de çok gençtik. Sakin bakışlarında sakladığı fırtınalı bir gecede, güverteyi gözyaşlarıyla ıslatan küçük bir çocuk gibi tutmuştu ellerimi. Benimle kalmayı istiyor ama gitmesi gerektiğini de çok iyi biliyordu. Kürek çekmekten bitap düşenlerin yolları dümen çevirmeyi bilmeyenlerin kaderleri ile kesişirmiş. Biz aynı gemideydik. Ve pusulamız hiç olmadığı kadar kuzeyi gösteriyordu. Kaybolanların ve nereye gittiğini bilmeyenlerin hikayesi. [Angst değildir.] [Chanbaek&Sekai] 02.02.20All Rights Reserved