Kung may buhay mang hindi tulad ng mga nasa palabas na drama sa telebisyon tuwing hapon, It's probably Lizeah Kelly's life as an ordinary college student.
Nag-aaral sya dahil kailangan, may mga kaibigan sya dahil meron, may pangarap sya at hindi man kasing taas ng sa iba ay pangarap pa rin naman, at ang mga bagay na kinakakitaan nya ng interes sa kasalukuyan ay mananatiling yun lang, walang sobra at walang kulang.
What will happen if she meets someone along the way who isn't willing to go out of his comfort zone for other people's sake, tulad nya?
______________________
"I know you hate dramatic things pero let me say this. You love sunsets... it's something you'd love to see everyday. If I may ask, pwede bang ako rin? Allow me to be part of your not-so-dramatic life, kung takipsilim lang din naman ang magpapasaya sa isang kagaya mo, hayaan mong sabay nating panoorin yun. Atleast, kahit magkaiba tayo ng gusto, kasama mo pa rin 'ko."
"You mean, kahit magkaiba tayo ng gusto... may isang nagkapareho? Gusto kita tapos gusto mo rin ako?"
- Both have stayed inside their own boxes... doing the same things they've always done, like a sun that rises and sets at almost the same time everyday. Until the boy realized that his actual comfort zone is her, that he belongs to this girl -
Takip Silim.
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.