Ben Burak, Küçüklüğümden beri hep kendimi küçük görürdüm, kendimi hep bir beceriksizin teki görürdüm. İlerleyen zamanlarda yedinci ve sekizinci sınıflarda bir sevgilim olmuştu. Oldu demeyelim de biz ona, platonik aşk yaşadım diyebilirim. Çünkü sevdiğim kız benim en yakın arkadaşım dediğim kişiydi. Herşey Alina ile bir sene yoldaşlık yaparak ve evde tek başına oyun oynayarak başladı. En azından bu ilişkide tek ben sevmiştim. Bu yüzden mutluydum. Pişman değil miyim değilim. Çünkü inanın bana eğer gerçek bir ilişki yani platonik olmayan aşk yaşasaydık onunla ben hep üzülecek ve sürekli bir onun gözünde BİT olarak kalacaktım. Evet bit kadar önemsiz ve nefret edilen bir insan. Ben ise bu aşka fazla ümit vermeden Vazgeçtim. Yeni bir aşka yeni bir limana yelken açmak için bir kuğu bekledim. Ama nereden bilebilirdim ki bu kuğunun benim kilitli noktam olacağını?