"Hayatın size o kadar çok sürprizleri vardır ki bunu yaşamadan anlamanızın imkanı yoktur. Bazen mutluluktan mutsuzluğun var olduğunu unutur, sadece mutlu anların tadını çıkartarak hayata tutunur ve ona odaklanırsınız. Poyraz'da mutluluğa tutunmuştu, mutsuzluk ve acının onu bulmayacağını düşünerek. Halbuki her şey, sevgi dolu, heyecanlı, bir o kadar da garip başlamıştı bunu düşündüğünde bile "Nasıl oldu?" sorusunu aklından geçirmeden yapamadı. Melodi, onun uydu'suydu. Her anına şahit olan, her duygusunu onda barından bir çift deniz gözden daha büyük bir anlamdı onun için. Sırf bu yüzden bütün yaşadıklarını kaleme almaya karar verdi....." Boş Bir Sayfaya Harfleri Ekleyerek Doldurmaya Çalışırız Çoğu Zaman. Daha Sonra O Harfler Hatıralara, Sesimizi Duyurmak İçin Attığımız Çığlıklara, Yaşanan Mutluluklara, İçin İçin Akıttığımız Gözyaşlarına, Yalnızlığımıza Ve Kaybettiklerimize Şahitlik Eder. Zaman Geçtikçe Yazılanların Hepsi Bir Kenara Atılıp Unutulur. Ta Ki Kendimizi Hatırlamaya Başladığımız O Ana Kadar. O Yüzden! Bitmeyin, Tüketmeyin, Tükettirmeyin.